Jan Pieter Cornelis creëert sinds eind jaren negentig tekeningen. Hij beschouwt het tekenen als een autonoom en zelfstandig medium: een geestelijke activiteit in de zuiverste vorm. De geest verlaat het vertrouwde interieur, het atelier van de kunstenaar, en verkent het landschap, de weidse ruimte buiten het raam. De kunstenaar fungeert hierbij enigzins als voerman op de Styx, hij escorteert ons naar het land aan de overkant. Maar, de toeschouwer blijft niet in dat land. Kunst bekijken is slechts een oefening, een repetitie. Het betreft hier een proces van vertrekken uit, en terugkomen tot wat wij de `alledaagse werkelijkheid' noemen. In de spanning tussen kunst en realiteit ligt een gebied dat Jan Pieter Cornelis wil onderzoeken. Geen wonder dat hij zijn drijfveer als kunstenaar verduidelijkt met de woorden: `Ik teken om te begrijpen'
Uit de tekst `Onderzoek met open raam'
van Nic Peeters